Kadınların Erkekleşmesi

Garip bir başlık oldu belki ama anlatacaklarım önemli.

Kırmızı giydiğiniz ya da kırmızı renkli makyaj malzemeleri seçtiğiniz için ya da saçınızı kırmızıya ya da sarıya boyattığınız için "kötü kadın" , "hafif kadın" olarak görüldüğünüzü hissettiniz mi hiç, hatta bunu açıkça belirten oldu mu size.? Yoksa siz bu tür kadınsılıklardan uzak durduğunuz için bal gibi de yaşayanlardan mısınız? "Aaaa ben makyaj yapmıyorum, ne o öyle ya çok basit gösteriyor insanı" mı diyorsunuz yoksa?

Makyajın insanı yaşlandırdığı söyleniyor, olabilir, kendinizi yaşlanmaktan korumak için makyaj yapmıyor olabilirsiniz buna bir şey demem, ama sırf makyaj yapmadığınız için makyaj yapan kadınları gizli gizli aşağılayanlardan mısınız yoksa?

Yoksa kadının halka küpesi ne kadar büyükse beyni o kadar küçüktür diyenler misiniz?

Saçı uzun aklı kısa diyeniniz de vardır belki hâlâ?

Uzun zaman erkek gibi giyindim ben. Bol pantolondan şaşmadım, bol gömlekler ya da kazaklar giydim. Makyaj yapmadım, yapanları da gizli gizli suçladım. Lise ve üniversitenin ilk iki yılı böyle geçti. Sonra ergenliği üstümden attığım için değil, sadece daha iyi düşünebildiğim için bu saçmalıktan vazgeçtim. Ama kolay vazgeçilmiyor. Bu seneye kadar pantolondan da vazgeçemedim, etek giymekten kaçındım. 

Ne oldu da değiştim peki?

Çünkü düşündüm. Neden kadın olmaktan korktuğumu/korktuğumuzu düşündüm.Bunun sonucunda toplumun gizli bir baskısını daha yakaladım. Kadınlar, erkek egemen sokakta, iş yerinde ve hatta her yerde kadın olmaktan çekiniyor çünkü ancak erkekleştiği zaman buralarda kabul görebiliyor. Kadın gibi olduğu zaman, "hafif kadın" , "kolay kadın" "hiçbir şeyden anlamayan kadın" damgası yiyor hem de kadın olmayı başaramamış hemcinsleri tarafından bile.

İş yerinde bir gün, kırmızı ojelerime şöyle bir yorum geldi, personel şefi tarafından: 

- Hımmm yatak odası rengi..

Cevabımı verdim bitti.

Ertesi gün, siyah oje sürdüm ve ojelerimi gösterip,

-Bu renk de kederi, ölümü, acıyı falan çağrıştıyordur size, umarım etkilenmediniz?

dedim. Cevap vermedi.

Ertesi gün yine kırmızı oje sürdüm ve çekinmeden canımın istediği her renk ojeyi denedim çalıştığım süre boyunca. -Merak etmeyin, kovulmadım, başka bir iş için kendim ayrıldım, daha sonra-

Kırmızı oje sürmeyi bıraksaydım eğer, bu mücadeleyi kaybetmiş olacaktık. Kırmızı ojeli başka kadınları gördüklerinde "hafif kadın" demeye devam edeceklerdi ama ben yılmadım, eğittim onları. Vazgeçmemek esas.

Bunun dışında da saçımla, makyajımla, seçtiğim renklerle çok zor durumlarda kaldım ama hiçbir zaman yılmadım.

Ve zamanla birkaç yıl önce düşündüğüm o konuda ne kadar haklı olduğumu gördüm. Erkekleştirilmeye çalışıyoruz toplum tarafından:

"Merve Hanım, küpeleriniz çok büyük"

"Ayşe Hanım, bu rengi bir daha kullanmayalım, müşterinin dikkatini çekiyor."

"Yeliz Hanım, bileklerinizdekiler de maşallah."

daha neler neler..

Bu yaşadığım olayların da desteğiyle, saçlarımı uzattım, tırnaklarımı uzattım, makyaj yapmaya başladım, takılar taktım, canım istediği zaman topuklu ayakkabı da giydim.

Daha önce çok defa söylediğim bir şey var: Kadın sorununun özellikle kentlerdeki en büyük nedeni kadınlardır. Hangi kadınlar? Erkeklere inanmış, onların hayatında erkek rolü almış kadınlar. Sadece kocasına/sevgilisine dişi olan ama onun dışında herhangi bir erkekten farkı olmayan kadınlar. Bu kadınlar, kendilerine benzemeyen diğer kadınları yani kadın olmayı seçmiş kadınları aşağılama, ezme, onlara çeşitli zorluklar çıkarma gibi görevler edinmişlerdir.

Amaç erkek tarafından erkek dünyasına kabul edilmektir, erkekler kadınları eleştirdiği zaman koşa koşa giderek düşünmeden erkekleri onaylarlar. Çünkü artık bu kadınlar, "erkekleşmiş kadınlar" ya da şöyle demeli "Toplumun erkekleştirdiği kadınlar"dır. 

- "Kadınların kadın haklarından bahsetmesini hep komik bulmuşumdur."

- "Kadın haklarını savunanlar ezik insanlardır."

- "Kadınlar kendileri eziktir zaten, ezik edebiyatını çok severler."

diyen kadınları bilgilendirmekle uğraşıyoruz hâlâ. Üstelik bunu söyleyen kadın, kendini toplumda herhangi bir yere koyamadığını, kendi cinsiyetine özgü ve içinden gelen davranışları bile dilediğince yaşayamadığını göremeyecek kadar erkekleşmiştir. Bu erkekleşmenin sonucunda da, erkekleşmeyi reddeden kadınlar hakkında 'Bir elinde ayna, bir elinde cımbız' yorumunu rahatlıkla yapabilir. Halbuki kitap okuyan kadınlar da kaşlarını alabilir, akademisyenler de makyaj yapabilir, yazarlar şairler maniküre gidebilir. Bunların hepsi olur ve kimse bunları yaptığı için bilgisinden, kültüründen bir şey kaybetmez. 

Şu bilgiyi de vermem lazım, bahsettiğim "erkekleşmiş kadınlar"dan bazıları bunu farkında olmadan toplum gizli olarak emrettiği için ya da kadın olma mücadelesinde yine farkında olmadan pes ettiği için yaparken, bazıları az önce de belirttiğim gibi tamamen erkekleşmeyi seçmiş, toplumda yer edinmenin en kolay yolunun bu olduğuna kanaat getirmiştir. Üstelik bu durumun böyle olmadığını, aslında kadın gibi davranabileceğini ya da davranması gerektiğini özellikle belirttiğimizde, "Ben böyleyim zaten." "Ben böyle giyinmeyi tercih ediyorum zaten" gibi savunmalar getirebilmekte. Yani farkında olamama durumu.

Yazın ortasında bot giyip uzun siyah gömleğimle erkek gibi rahat dolaşmak yerine, kırmızı rujumu, kırmızı ojemi sürüp kadın gibi giyinip mücadele ederek de olsa kendim olmayı ve erkekleri eğitmeyi tercih ederim. Kızım için.. Kızlarınız için..


Ekleme: Yılmaz Erdoğan edasıyla sorup 7-12 yaş çocuklara hitap ediyormuş gibi görünmek istemezdim ama açıklama yapmam farz oldu.
Ben eskiden erkeksi giyiniyordum evet, düşündüm bunun kolaya kaçmak olduğuna kanaat getirdim ve o gün canım oje sürmek istiyorsa oje süreceğim, makyaj yapmak istiyorsa makyaj yapacağım dedim. Her gün etek giyip dolaşmadığım gibi her gün pantolon da giymiyorum. İçimden geleni, dışarıdan gelen tepkilere aldırmadan giyiyorum, kullanıyorum.
Kimseye gidin de makyaj yapın aman aman süslenin demiyorum ama kırmızı giyenler "kötü kadın" "hafif kadın" değildir derken anlatmak istediğim gibi, canınız kırmızı giymek istiyorsa giyin diyorum.
Engellemelere aldırmadan içinden geleni yap diyorum.

Bu eklemeyi yapmak zorunda kaldığım için de özür diliyorum.